بعد از مدت ها (نزدیک به دو سال) دوری از وبلاگ،دوباره دلم واسه اینجا تنگ شد!
راستش چند وقت بود که اصلا حس و حال نوشتن نداشتم!یعنی حس و حال هیچ کاری نداشتم!
الآنم که دارم مینویسم احساس دو گانه ای دارم!از یه طرف دلم واسه نوشتن تنگ شده ،از طرف دیگه به خودم میگم "چیزی که مینویسی رو که کسی نمیخونه!پس واسه چی داری وقتت رو تلف میکنی؟"
ولی مگه آدم فقط باید کاری رو بکنه که بقیه دوست دارن؟
گاهی آدم نیاز داره که واسه دل خودش کار کنه!
خلاصه که خیلی تنها شدم این چند وقت...
بی خیال
از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است!
دوباره میخوام برم سراغ مطالب قبلیم! یعنی نقاشی!

یه هفته پیش بود که یکی از همکلاسی های دانشگاه(که الآن در مقطع کارشناسی ارشد مشغول تحصیل میباشند) ازم خواست که اون طرح قدیمی فیزیک رو که کشیده بودم،یه تغییری توش بدم و واسش بفرستم!
منم که از خدا خواسته...

این شد نتیجه ی دوساعت تلاشم

جاتون خالی پنج شنبه با دانشگاه رفته بودیم تهران،بازدید از موزه ی عبرت و کاخ سعد آباد(حالا پیش خودتون نگید که این از اوناییه که همه ی امکانات دانشگاه رو استفاده میکنه و خورست و ...؛این دومین اردوی من با دانشگاه در طول این 7 ترم بوده!)

برا من که تا حالا موزه ی عبرت رو ندیده بودم خیلی جالب بود!

یعنی جالب که چه عرض کنم!آدم دلش به درد میومد از این همه شقاوت و نامردی!

حیف که نذاشتن از داخل موزه عکس بگیریم!

فقط همون اوایلش یواشکی چند تا عکس گرفتیم!

بعد از موزه ما از بچه ها جدا شدیم و یه چرخ بزنیم که یهو دیدم جلوی ساختمونایی هستیم که هر کسی رو راه نمیدن!

البته ما که نمیخواستیم بریم!مسئولین اومدن و با التماس مارو کشوندن تو!!!(یه ربع داشتیم با نگهبان حرف میزدیم که بذاره بریم تو!)

بعد از اون هم که رفتیم کاخ...